همه ما میدانیم که در ایام اربعین بخاطر ازدحام بسیار زیاد جمعیت در شهر های نجف و کربلا و جاده های منتهی به این دو شهر زائران با سختی هایی مواجه می شوند و حتی بعد از حدود 100 کیلومتر پیاده روی به شوق رسیدن به حرم ممکن است موفق به گرفتن ضریح یا حتی ورود به حرمین نشوند!

در ظاهر انسان به این نتیجه می رسد که بدون دردسر خاصی در سایر ایام سال که این ازدحام جمعیت وجود ندارد به زیارت کربلا برود اما باطن پیاده روی اربعین را که در نظر بیاوریم متوجه می شویم که یکی از ملزومات این حرکت جمعیت بسیار زیاد است. بنابراین حتی اگر مطمئن هستیم که به ضریح نمی رسیم هم به این سفر برویم و تا میتوانیم جمعیت را زیادتر کنیم.

بر هر کسی که امکان حضور در پیاده روی اربعین را داشته باشد واجب است در این مراسم شرکت کند. مگر نه این که بار ها در محرم با خود گفته ایم که کاش در کربلا بودیم و حسین (ع) را یاری می کردیم!